بررسی پراکنش سیست در حال استراحت داینوفلاژله ها در رسوبات سطحی سواحل جنوبی ایران

داینوفلاژله­ ها یکی از مهم‌ترین ریز جلبک‌هایی هستند که ازلحاظ چرخه زندگی بسیاری دارای مرحله رویشی پلانکتونی و حداقل 10 درصد ازاین‌گونه‌ها نیز دارای مرحله بنتیک (کف زی) هستند. برای ریز جلبک‌ها توانایی تولید سیست از اهمیت محیطی بالایی برخوردار است، زیرا درواقع عاملی برای بقای آن‌ها محسوب می‌شود و باعث شکوفایی و پراکندگی آن‌ها می‌شود. با توجه به افزایش جمعیت بشری و افزایش آلودگی­های صنعتی و افزایش بلوم­های سمی فیتوپلانکتون، شناسایی سیست فیتوپلانکتون­ هایی که در آینده احتمال ایجاد بلوم­های مضر می­کنند اهمیت دارد و با شناخت گونه­ های سمی می­توان از بروز بلوم جلوگیری و برای این کار برنامه­ریزی کرد. با توجه به اینکه تحقیقات اندکی در این زمینه در منطقه سواحل شرقی چابهار صورت گرفته است، در این مطالعه سعی شده است تا اطلاعات بنیادی درزمینهٔ معرفی گونه­ هایی که در آینده احتمال شکوفا شدن ایجاد بلوم رادارند و همچنین بررسی پراکنش، فراوانی سیست فیتوپلانکتون ارائه شود. نمونه‌برداری از رسوبات جهت بررسی پراکنش سیست‌های داینوفلاژله‌ها در 12 ایستگاه واقع در چهار منطقه (پزم، کنارک، سیریک و جاسک) در سه تکرار با استفاده از گرپ اکمن در شهریورماه 1393 صورت گرفت. آنالیزهای فیزیکوشیمیایی آب به‌وسیله روش‌های استاندارد انجام شد. بر اساس نتایج این تحقیق 46 گونه متعلق به 16 جنس شناسایی گردید و طبق شمارش‌های انجام‌شده جنس Scrippsiella sp. با بیشترین فراوانی به‌عنوان گونه غالب شناخته شد. گونه Scrippsiella اگرچه سمی نیست ولی گونه‌ای است که پتانسیل تشکیل بلوم­های مضر را دارد، در این مطالعه در اکثر ایستگاه‌ها و در هر دو فصل نمونه‌برداری حضور داشت.